21 X do klasy VIII a zawitał kolejny zaproszony Gość – był to brat Pio z Zakonu Albertynów, który na co dzień pełni funkcję dyrektora przytuliska dla mężczyzn na ul. Krakowskiej w Krakowie.
Brat Pio zapoznał nas z kwestią bezdomności wczoraj i dziś.
Przypomniał postać Adama Chmielowskiego – znanego wcześniej jako malarza. Poznaliśmy historie jego najbardziej znanego dzieła: „Ecce Homo” (Oto człowiek). Adam Chmielowski założył zakon, przywdziewając habit franciszkański i przybierając imię: Albert. Braci albertyni jako pierwsi na ziemiach polskich zakładali przytuliska, dzieląc dach i stół z bezdomnymi. Nasz Gość opowiedział nam o typach ludzi bezdomnych, a także przedstawił definicję bezdomności. Swoim wystąpieniem przybliżył nam bezdomność jako problem społeczny wynikający z braku miejsca zamieszkania.
Brat albertyn rozróżnił trzy typy ludzi bezdomnych. Między innymi “błękitnego ptaka”, czyli osobę, która czuje się niezależna od innych ludzi i wolna od wszelkich problemów. Takie osoby twierdzą, iż nie potrzebują pomocy i nie próbują powrócić do normalności. Ale czym jest normalność …?
Brat przywoływał różne historie z życia wzięte. Opowiedział słuchaczom, że odwiedza osoby bezdomne w tunelach, parkach i stacjach metra, przygląda się ich życiu i miejscom, gdzie przebywają.
Potem wspólnie przeszliśmy do rozważania środków pomocy dla niemających dachu nad głową. Jednym z najważniejszych rozwiązań jest wsparcie polegające na kierowaniu ich do instytucji pomocowych, np. noclegowni czy schronisk.
Ta rozmowa utwierdziła nas, słuchaczy, w przekonaniu, że nie możemy przechodzić obojętnie obok osób bezdomnych – każda taka osoba ma swoją historię, wiele z nich miało rodziny i pracę.
Nie stosujmy zatem nigdy zasady “Homo homini lupus est”, czyli nie bądźmy wilkiem do drugiego człowieka, ale bliźnim lub miłosiernym Samarytaninem – jak brat Albert!
Sabina Stankiewicz, kl. VIII a
